หลวงพ่อฝากไว้ ลำดับที่ 101

วันที่ 5 กันยายน 2557

เจริญธรรมญาติโยมทุกคนทุกท่าน ขอให้ญาติโยมจงเจริญสติ ตั้งแต่เช้าขึ้นมา เราได้สร้างความรู้ตัว วิเคราะห์กาย วิเคราะห์ใจของเราแล้วหรือยัง เรารู้จักลักษณะของความรู้สึกตัวที่ต่อเนื่องกันแล้วหรือยัง ถ้ายังก็พยายามเริ่มเสียนะ วางกายวางใจให้สบาย หยุดความนึกคิดปรุงแต่งต่าง ๆ เอาไว้ชั่วครั้งชั่วคราว ไม่ต้องพนมมือ ฟังไปด้วย น้อมสำเหนียก

ลองสูดลมหายใจเข้าไปยาว ๆ ลึก ๆ แล้วก็ผ่อนลมหายใจออกมายาว ๆ กายของเราก็สบายขึ้น พยายามฟัง แล้วก็น้อมสำเหนียก วิธีการแนวทาง อย่าไปเล่น อย่าไปมัวเมาเล่น ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนถ้าเราเข้าใจในขั้นพื้นฐานในการเจริญสติ เราก็จะได้ไปสร้างไปสานต่อ ว่าอะไรควรละ อะไรควรเจริญ อะไรควรดำเนิน

รู้จักสำรวจใจสำรวจกายของเรา ความรับผิดชอบของเราอยู่ในระดับไหน ใจของเราแข็งกระด้างหรือว่ามีความอ่อนโยน เราก็จะได้รีบแก้ไข ใจของเราเกิดกิเลส เราก็รู้ดับ รู้จักละ รู้จักดำเนินชีวิตทั้งทางโลกทั้งทางธรรม ทำความเข้าใจกับสมมติ ทำความเข้าใจกับวิมุตติ จนกว่าจะหมดลมหายใจนั่นแหละ ไปแสวงหาธรรมไม่รู้จักธรรม ก็เข้าไม่ถึงธรรม เจริญสติไม่รู้จักลักษณะของวิธีการสร้างสติ ก็เข้าไม่ถึงธรรม ไม่รู้จักวิธีการ ไม่รู้จักแนวทาง เราต้องศึกษาให้ละเอียด ความรู้ตัว ปัญญาใหม่เราต้องสร้างขึ้นมา แล้วก็พยายามทำให้ต่อเนื่อง

ใจที่ปราศจากการเกิดเป็นอย่างไร ใจที่ไม่มีกิเลสเป็นอย่างไร ใจที่คลายออกจากความคิดเป็นอย่างไร กิเลสหยาบ กิเลสละเอียดเป็นอย่างไร กายทำหน้าที่อย่างไร ทวารทั้งหกทำหน้าที่อย่างไร เป็นเรื่องที่ทุกคนจะต้องศึกษาค้นคว้า ทำความเข้าใจ ไม่ใช่ว่าไปปล่อยปละละเลย จะไปศึกษาที่โน่น ไปศึกษาที่นี่ อันนั้นเราก็เพียงแค่หาประสบการณ์เท่านั้นเอง เราก็ต้องพยายามน้อมเข้าไปสู่ รู้ใจของเรา รู้ฐานของใจเรา ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบถไหน

ความขยันหมั่นเพียร ความรับผิดชอบ ความเสียสละ การฝักใฝ่ การสนใจ กาลเวลา ทั้งการกระทำให้ถึงพร้อม ถึงจะเกิดประโยชน์ ไม่ใช่ว่าเอาตั้งแต่เล่นสนุกสนาน เอาตั้งแต่พูดคุยสนุกสนาน ไม่เกิดประโยชน์ เราก็ต้องพยายามกัน ไม่ว่าพระ ว่าโยม ว่าชี ก็ต้องพยายามกัน บุคคลที่มีบุญไม่จำเป็นต้องพูดมาก พูดนิดเดียว แล้วไปศึกษาไปทำความเข้าใจ อยู่คนเดียวก็มีความสุข อยู่หลายคนก็มีความสุข

ถ้าเป็นบุคคลที่มีตั้งแต่ความเกียจคร้าน สร้างสะสมตั้งแต่ความเกียจคร้าน อยู่คนเดียวก็เอาตัวเองไม่รอด บอกตัวเองไม่ได้ใช้ตัวเองไม่เป็น อยู่ที่ไหนก็หนัก อยู่คนเดียวก็หนัก อยู่หลายคนก็หนัก ถ้าคนมีอานิสงส์เพียงพอ มีบารมีเพียงพอ ถึงวาระถึงเวลาก็คงจะเข้าใจ เพราะว่าการฝักใฝ่การสนใจ การสะสม สร้างสะสมคุณงามความดี สร้างสะสมบุญ บุญสมมตินั่นมีกันทุกคน แต่ปัญญาที่จะทำความเข้าใจจริง ๆ นี่ต้องศึกษาต้องสร้างขึ้นมา ไม่ใช่ไปนึกเอา ไปคิดเอา ทำไมใจถึงเกิด ทำไมใจถึงหลง ลักษณะการเกิดของใจ ใจที่ส่งออกไปภายนอกเป็นอย่างไร

พระพุทธองค์ท่านสอนเรื่องอะไร เราต้องศึกษาน้อมเข้ามาให้รู้ให้เห็น แล้วก็ทำตามให้ปรากฏขึ้นที่ใจของเรา ท่านสอนเรื่องชีวิตของเรานั่นแหละ สอนเรื่องชีวิต สอนเรื่องการดำเนินชีวิต ทั้งทางด้านรูปธรรม ทั้งทางด้านนามธรรม ทั้งทางโลก ทั้งทางธรรม โลกธรรมแปดที่เราเข้าไปยุ่งเกี่ยว เราจะเข้าไปยุ่งเกี่ยววิธีไหนใจถึงไม่ทุกข์ ถึงจะดำเนินชีวิตอย่างมีความสุข เราก็ศึกษาลงที่ตัวที่ใจของเรานี่แหละ จนล้นออกไปสู่สมมติภายนอกกัน ก็ต้องพยายาม ไม่ว่าพระ ว่าโยม ว่าชี แต่ละวัน แต่ละทุกลมหายเข้าออกมีค่ามากมายมหาศาล อย่าไปมองข้ามอย่าไปปิดกั้นตัวเราเอง ล้มแล้วลุกขึ้นมาใหม่ แก้ไขใหม่ ปรับปรุงใหม่

วันนี้เห็นชาวโรงปูนจะได้กลับกัน เผลอแป๊บเดียวอาทิตย์นึง มาก็ได้มีความเสียสละ วางภาระหน้าที่การงานทางบ้านทางช่องมา มาวัดก็ได้มาช่วยอันโน้นช่วยอันนี้ให้เกิดประโยชน์ อยู่ที่ทำการทำงานเราก็พยายามขยันหมั่นเพียร มีความรับผิดชอบ ไม่เห็นแก่ตัว ตั้งแต่ครอบครัว ล้นออกไปสู่ภาระหน้าที่การงาน ไปอยู่ที่ไหนก็มีความสุข

หลวงพ่อฝากขอบคุณทุก ๆ คน ฝากขอบคุณผู้บริหารงานด้วย ที่ให้บริวารทำบุญให้กับบริวารได้มาช่วยกัน ช่วยเล็กช่วยน้อยก็เป็นความเสียสละของพวกเรา สร้างสะสมอานิสงส์จากน้อย ๆ นี่แหละไปหามาก ๆ ไม่ต้องไปเอามากหรอก เอาน้อย ๆ ค่อยสร้างสะสมไปเรื่อย ๆ สักวันหนึ่งก็เต็ม พวกเราก็ได้พลอยได้รับอานิสงส์ในสิ่งที่พวกเราทำ คนอื่นมาก็พลอยได้รับอานิสงส์ในสิ่งที่พวกเราทำ พวกเราจากไปคนรุ่นใหม่ ก็จะได้มาสร้างสานต่อ ไม่จบไม่สิ้น ไปที่ไหนก็จะมีตั้งแต่ความสุข หลวงพ่อก็ขอขอบใจทุกคน

สร้างความรู้สึกรับรู้การหายใจเข้าออกให้ชัดเจนกันนะ

พากันไหว้พระพร้อม ๆ กัน ค่อยไปสร้างสานต่อ ทำความเข้าใจให้รู้ทุกอิริยาบถ