ตามความเป็นจริง ลำดับที่ 9

วันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2557

ขอให้ญาติโยมเราทุกคนทุกท่านจงเจริญสติ หรือว่าสร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจของเราให้ชัดเจนให้ต่อเนื่อง ไม่ต้องไปรีบไปเร่งอะไร พยายามทำใจของเราให้สบายทำกายของเราให้สบาย ฟังไปด้วย แล้วก็น้อม

ลองสูดลมหายใจเข้าไปยาว ๆ ลึก ๆ แล้วก็ผ่อนลมหายใจออกไปยาว ๆ สักสองสามเที่ยว กายของเราก็รู้สึกว่าสงบขึ้น ใจของเราก็สงบตั้งมั่นขึ้น ความนึกคิดปรุงแต่งต่าง ๆ ก็จะหยุดระงับลงไป วางเอาไว้เสียก่อน หยุดเอาไว้เสียก่อน ถึงวางไม่ได้ก็ขอให้หยุด ให้กายได้พัก ให้ใจได้พักนะ มีความรู้ตัว แล้วก็พยายามสร้างความรู้ตัวให้ต่อเนื่อง

ต่อไปข้างหน้าความรู้ตัวที่เราสร้างขึ้นมานี่แหละ จะไปรู้เท่าทันใจ รู้ลักษณะของใจ รู้จักควบคุมใจ แล้วก็อบรมใจจนกว่าใจของเราจะคลายออกจากความคิด ออกจากอารมณ์ แต่เวลานี้ใจของเราเป็นตัวขับเคลื่อน ความรู้ตัวมีไม่เพียงพอ ก็เลยรู้ไม่ทันความคิดเก่าปัญญาเก่า ซึ่งเขายังหลงอยู่ ถ้าไม่หลง ไม่เกิด ท่านให้คลายให้สังเกตให้วิเคราะห์หมั่นอบรม แล้วก็ให้อยู่ในกุศลธรรม

อะไรที่จะเป็นบุญเป็นประโยชน์ ให้เราก็พยายามทำ อย่าไปมองข้ามในสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ พยายามทำเอา ชีวิตของเรา เราพยายามตักตวงให้เกิดบุญ เกิดอานิสงส์ในกายก้อนนี้ให้ได้มากที่สุด ก่อนที่จะหมดลมหายใจ จนกว่าใจของเราจะไม่กลับมาเกิดกันนั่นแหละ

การพูดง่ายแต่การกระทำการลงมือ เราต้องเป็นคนขยันหมั่นเพียรจริง ๆ ทั้งสมมติทั้งวิมุตติ ขยันหมั่นเพียรทั้งภาระหน้าที่การงาน ละความเกียจคร้าน มีความรับผิดชอบ มีความเสียสละ รู้จักควบคุมกาย ควบคุมวาจา แล้วก็รู้จักควบคุมใจ แล้วก็จนกว่าใจของเราจะคลายออกจากความยึดมั่นถือมั่น ดับความเกิดของใจได้ กิเลสหยาบกิเลสละเอียด

มันไม่หลุดพ้นวันนี้ ก็ต้องหลุดพ้นวันพรุ่งนี้ วันมะรืนนี้ เดือนหน้า ปีหน้า ถ้าไม่หลุดพ้นจริง ๆ ก็จะไปต่อเอาภพหน้า เพราะว่าจะเป็นอุปนิสัยติดตามตัวเราไป อย่าไปมองข้าม พยายามทำเอา อย่าไปผัดวันประกันพรุ่ง อย่าไปปล่อยวันเวลาทิ้ง

ทุกคนมีเวลาเท่ากันหมด ทุกคนก็มีลมหายใจเหมือนกันหมด ลมหายใจเข้าหายใจออกเป็นอย่างไร หายใจละเอียดหายใจหยาบเป็นอย่างไร  ลึกลงไป อันนี้ใจของเราเป็นอย่างไร กายของเราทำหน้าที่อย่างไร ทวารทั้งหกทำหน้าที่อย่างไร ภาษาธรรม ภาษาโลก เป็นลักษณะอย่างไร เราต้องศึกษาให้ละเอียด รู้ด้วยเห็นด้วยเข้าถึงด้วย หมดความสงสัยได้ด้วย จนใจของเราปล่อยวางได้ด้วยนั่นแหละ ถึงจะอยู่อย่างมีความสุข จบภารกิจภายในของเราให้ได้ขณะที่เรายังมีลมหายใจอยู่ อย่าไปผัดวันประกันพรุ่ง

สร้างความรู้สึกรับรู้การหายใจเข้าออกให้ชัดเจนกันนะ อยู่หลายคนก็เหมือนกับอยู่คนเดียว อยู่คนเดียวขณะนี้ก็ให้รู้ว่าลมวิ่งเข้าวิ่งออกกระทบปลายจมูกของเราให้ชัดเจนกัน

พากันไหว้พระพร้อม ๆ กัน ค่อยไปศึกษาทำความเข้าใจต่อนะ นี่เพียงแค่เล่าแค่กระตุ้นเท่านั้นเอง