หลวงพ่อฝากไว้ ลำดับที่ 8
วันที่ 10 กุมภาพันธ์ 2557

เจริญธรรมญาติโยมทุกคนทุกท่าน ขอให้ญาติโยมจงเจริญสติ สร้างความรู้สึกรับรู้สัมผัสของลมหายใจของเราให้ชัดเจน ตั้งแต่ตื่นเช้าขึ้นมา เราได้วิเคราะห์กายของเราแล้วหรือยัง วิเคราะห์ใจของเราแล้วหรือยัง เราได้ทำความเข้าใจกับจิตกับวิญญาณ หรือว่าใจของเราแล้วหรือยัง

ความรู้ตัวที่ต่อเนื่องกันเป็นอย่างไร ใจที่ปกติเป็นอย่างไร ใจที่สงบเป็นอย่างไร จะลุก จะก้าว จะเดิน ใจของเราสงบนิ่งอยู่หรือไม่ จะทำอะไรต่างๆ ทำไมใจถึงเกิด ทำไมใจถึงเกิดกิเลส ทำไมใจถึงส่งออกไปภายนอก ทำไมความคิดถึงผุดขึ้นมาปรุงแต่งใจ กายของเราประกอบขึ้นมาด้วยอะไร เราต้องศึกษาให้ละเอียด จนล้นออกไปสู่สมมติ สู่งสังคม สู่โลกธรรม ไม่ให้สมมติเข้าครอบงำ

ตื่นขึ้นมาเรารีบแก้ไขเรา ปรับปรุงตัวเรา สร้างความขยันหมั่นเพียรให้มีให้เกิดขึ้น ธรรมในใจ อะไรคือสติความรู้ตัวที่เราสร้างขึ้นมา จนรู้เท่าทันใจ เอาไปอบรมใจ หมั่นพร่ำสอนใจของเราอยู่ตลอดเวลา ความคิดผุดขึ้นมา อาการของความคิดซึ่งเป็นฝ่ายนามธรรมเป็นลักษณะอย่างไร ทุกสิ่งทุกอย่างก็ล้วนแต่มีเหตุมีผล พวกเราเข้าไม่ถึงเหตุถึงผล พวกเรามีเหตุมีผลอยู่ระดับของสมมติเท่านั้นเอง ระดับของวิมุตติต้องอาศัยปัญญาของพระพุทธองค์
การเจริญสติที่ต่อเนื่องกันเป็นอย่างนี้ การเจริญพรหมวิหารเป็นอย่างนี้ การรู้เท่าทันการเกิดของใจ การก่อตัวของใจ การก่อตัวของขันธ์ห้า ลักษณะหน้าตาอาการของเขาเป็นอย่างนี้ เราต้องทำความเข้าใจให้รู้ด้วย เห็นด้วย เข้าถึงด้วย ตามทำความเข้าใจให้ถึงจุดหมายปลายทางทุกเรื่อง ใจถึงจะยอมรับความเป็นจริงได้ ใจถึงจะปล่อยจะวางได้

อยากจะปล่อยอยากจะวาง ถ้าใจไม่คลายออกจากความคิด แยกรูปแยกนามไม่ได้ อยากจะปล่อยอยากจะวาง มันก็วางไม่ได้ เพราะว่าไม่เห็นจุดปล่อย ไม่รู้จุดปล่อยรู้จุดวาง เราต้องพยายามหัดสังเกต หัดทำความเข้าใจบ่อย ๆ สักวันหนึ่งเราก็คงจะเห็น รู้ลักษณะการเกิดการดับของใจ การเกิดการดับของความคิด รอบรู้ในกองสังขารของตัวเราเอง

อย่าพากันเกียจคร้าน สร้างความขยันหมั่นเพียรอยู่ตลอดเวลา ตั้งแต่ตื่นขึ้นมา ความรู้ตัวของเราพลั้งเผลอได้ยังไง ใจเกิดกิเลส เราละ หาวิธีละด้วยวิธีไหน กิเลสหยาบ กิเลสละเอียดเป็นลักษณะหน้าตาอย่างไร ความขยันหมั่นเพียรของเรามีเต็มที่หรือไม่ เป็นเรื่องของเราทุกคนไม่ใช่เรื่องของคนอื่น เป็นเรื่องของเราที่จะต้องศึกษาให้ละเอียด ว่าจะไปอย่างไร มาอย่างไร บริหารชีวิตของเราอย่างไรทั้งโลก ทั้งธรรม

ธรรมกับโลกก็อาศัยกันอยู่ ใจกับกายก็อาศัยกันอยู่ กายก็ยังอาศัยปัจจัยสี่อยู่ เพราะว่าทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวเนื่องกันหมด นอกจากหมดลมหายใจนั่นแหละ ถึงจะหมดลมหายใจ ตราบใดที่ใจยังเกิด เขาก็ต้องเกิดต่อ ทำได้บ้างไม่ได้บ้างก็พยายามทำ อย่าไปเกียจคร้าน อย่าไปงอมืองอเท้า

อย่าไปมองข้ามความสะอาด ความเป็นระเบียบที่พักที่อาศัย ที่หลับที่นอน ตั้งแต่ปากทางเข้ามาถึงก้นครัว มองบน มองล่าง มองกลางใจของเรา อะไรควรทำ ทำก่อนทำหลัง อะไรเป็นประโยชน์มากประโยชน์น้อย เพียงแค่ระดับสมมติเราก็พยายามทำให้เต็มรอบ

ถ้าสมมติของเรายังลำบากอยู่ การปฏิบัติมันก็ยาก อันโน้นก็ขาด อันนี้ก็ขาด หลวงพ่อก็พยายามทำมา ให้กับทุกคนมาร่วม 30 ปีแล้ว ช่วยกันทำมาหลายรุ่น หลายฝ่าย เพื่อที่จะให้ทุกคนได้อยู่ดีมีความสุข ไม่ให้ได้ลำบาก อาหารตา อาหารใจ ที่พักกาย พักใจ ไม่ว่าทุกที่ อยู่ที่ไหน เรามีโอกาส เราก็ร่วมกัน ช่วยกันทำ อย่าไปเกียจคร้าน ยังประโยชน์ของสมมติให้เกิดประโยชน์ ประโยชน์วิมุตติ การละกิเลสเราก็ต้องพยายามขัดเกลา

ทั้งโลก ทั้งธรรม เราต้องพิจารณา มองให้เห็นตามความเป็นจริง หลายสิ่งหลายอย่าง เราต้องเกื้อหนุน อนุเคราะห์ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เพราะว่าทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวเนื่องกันอยู่ หมดลมหายใจนั่นแหละถึงจะได้พลัดพรากจากกัน แต่ความพลัดพรากนี้ไม่ได้พลัดพรากจากกันตอนเป็น ก็ต้องได้พลัดพรากจากกันตอนตาย เพราะว่าเป็นกฏของไตรลักษณ์ กฏของความเป็นจริง
เพราะว่าทุกสิ่งทุกอย่างก็มีเหตุมีผล เหตุผลทางสมมติ เหตุผลทางวิมุตติ เหตุผลของพระพุทธองค์ท่านชี้ลงไปทั้งวิมุตติ ทั้งสมมติ เห็นการเกิดการดับของจิตวิญญาณ ซึ่งเป็นฝ่ายนามธรรม ส่วนกายนี้ก็เป็นส่วนรูปธรรม ส่วนสมมติต่าง ๆ ก็ยังเอื้ออำนวยให้ถึงจุดหมายปลายทางกัน

การเจริญสติ การเจริญปัญญา บุคคลที่หมั่นสังเกต หมั่นวิเคราะห์ มีความเพียร มีศรัทธา รู้จักวิธี รู้จักแนวทางแล้ว จะไปพิจารณาตัวเองอยู่ตลอดเวลา แก้ไขตัวเอง ปรับปรุงตัวเองอยู่ตลอดเวลา ไม่ปล่อยเวลาทิ้ง ทั้งกลางวันทั้งกลางคืน จนไม่มีอะไรเหลือที่ใจของเรานั่นแหละ เหลือตั้งแต่ความบริสุทธิ์ ความว่าง ความบริสุทธิ์ สมมติก็มีอยู่ เราต้องศึกษาให้ละเอียดกัน

สร้างความระลึกรับรู้ การหายใจเข้าออกให้ชัดเจนให้ต่อเนื่องกันนะ

พากันไหว้พระพร้อม ๆ กัน ค่อยไปศึกษาทำความเข้าใจต่อกันเอานะ