ลายมือสุดท้ายของหลวงพ่อคำเขียน ที่เขียนเป็นข้อความว่า “ขอพวกเราอนุญาตให้หลวงพ่อตาย”  เป็นข้อความที่งดงามที่สุด เป็นข้อความที่ผมน้ำตาไหลกันนะ ที่อ่านข้อความนี้ มันเป็นข้อความทำให้ผมรู้ว่า ชีวิต ของหลวงพ่อคำเขียนท่านพูดและเราก็ฟังอยู่เสมอนั่นนะ คือหลวงพ่อคำเขียนเล่าให้ผมฟังตอนท่านป่วยที่โรงพยาบาลจุฬาตอนครั้งแรก แล้วอยู่ๆ ท่านหมดสติไปเลย แล้ววันที่ท่านรู้สึกตัว ท่านลืมตามองไปข้างนอกกระจก ที่มีคนมาแอบไปเยี่ยมท่านแล้วดูนะ ท่านบอกมีดวงตาหลายคู่มองมาที่ท่าน

พอท่านรู้สึกตัว ท่านอยากจะให้เขาเหล่านั้นรู้ว่า ท่านรู้สึกตัว ท่านพยายามยก ยกมือ ขยับมือนี่นะ ปรากฏว่าเพียงแค่ท่านขยับมือ ลูกศิษย์ที่จ้องอยู่แล้วนะครับ ตื่นตระหนก แตกตื่น ด้วยความตื่น กระตุก ... (เสียงไม่ชัดเจน) ว่าหลวงพ่อท่านรู้สึกตัวแล้ว รู้สึกตัวแล้ว ในช่วงขณะนั้นท่านเล่าให้ผมฟังบอกว่า โอ้ เพียงแค่เรารู้สึกตัว ขยับมือ เขาก็ดีใจกันใหญ่

และหลังจากนั้นมาท่านรู้ว่า การดำรงสังขารอยู่นั้น มันเป็นความปรารถนาของศิษย์ ที่เขามีความปรารถนา ท่านจึงพยายาม พยายาม พยายาม พยายาม ที่จะอยู่ แม้บางสิ่งบางอย่างท่านไม่ปรารถนาต้องการ เพราะลูกศิษย์คิดว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่ดีกับท่านอยู่ ท่านก็ยอม ยอมให้เขาปฏิบัติต่อท่านอย่างไรก็ได้ จะเจาะจะทำอะไรก็ได้ แต่สุดท้าย ท่านก็มีความหมายว่า ท่านคงทนไม่ได้ ท่านคงลุกไม่ขึ้น

ท่านถึงพูดอยู่เสมอว่า ธาตุขันธ์นี้มันจะต้องดับสลายใช่ไหมครับ เพราะฉะนั้นในความหมายนี้ เป็นความหมายที่งดงาม เป็นความหมายที่ยิ่งใหญ่ ผมเคารพหลวงพ่อคำเขียนมาก่อนหน้านั้น แต่วันที่ผมไปนั่งอยู่ต่อหน้าสรีระซึ่งไร้วิญญาณของท่าน และอ่านข้อความที่ถูกขยายไว้ ติดใส่กรอบไว้นี้ ผมรู้สึกได้ถึงความหมายของครูที่ยิ่งใหญ่ ที่เปิดเผยความหมายของการมีชีวิตอยู่ ที่ทำให้ผมได้ประจักษ์แจ้งว่า

คุณค่าที่ยิ่งใหญ่ของการมีชีวิตอยู่ คือการที่เราจะทำให้ชีวิตของเรา เกื้อกูล เกื้อหนุน ต่อเพื่อนมนุษย์ที่เราอยู่ร่วมโลกนี้กัน

ผมจึงพูดเสมอว่าผมมีความสุขทุกครั้ง ที่ได้มีโอกาสอยู่ต่อหน้าคนที่เราอาจจะบอกว่าไม่รู้จักกันโดยทางสังคม แต่รู้จักกันทางความหมายอะไรบางอย่าง ช่างมีความหมายที่งดงามที่เราได้เจอกัน อย่างน้อยๆ เพื่อจะให้ยืนยันให้ทุกท่านรู้ว่า ผมมีความสุขเป็นล้นพ้น แม้ร่างกายจะชราภาพมากแล้ว แม้ความจำจะเสื่อมมากแล้ว แต่ความสุขที่มันเกิดขึ้นคือความสุขที่เราได้เกิดมาพบกัน เจอกัน นี่เป็นคุณค่าอันอเนกอนันต์ที่ยิ่งใหญ่ของการมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ผมชอบมีคำพูดที่เป็นลักษณะที่ไม่ต้องให้คิดมาก ผมรู้สึกมีความสุขเหลือเกิน ที่เราได้นัดหมายมาเจอกันบนโลกใบนี้ แล้ววันนี้เราได้เจอกันแล้วครับ