มีเพื่อนผมซึ่งเคยเป็นอาจารย์อยู่ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ที่เขารู้สึกเหมือนกับว่าผมนี่เป็นคนตัดช่องน้อยแต่พอตัวหนีพ้นไปประมาณนี้ แล้วผมชอบพูดอะไรแต่เรื่องดีๆ วันหนึ่งเขาเจอผมในสถานการณ์ที่ย่ำแย่มาก เขาบอกว่าในฐานะที่อาจารย์เป็นคนมองโลกสวยเนี่ยนะช่วยบอกผมหน่อยสิว่าในปัจจุบันมันมีอะไรยังสวยอยู่บ้างในสังคมไทย ผมบอกช่างเป็นบุญของผมเสียยิ่งนักที่ได้มาเกิดอยู่ในสังคมไทยในช่วงปัจจุบัน ในสังคมที่ยามปกติสิ่งที่เรียกว่ามิตรภาพ เราไม่ค่อยเห็นค่ามัน เพราะเรามีอย่างกลาดเกลื่อน เรามีอย่างมากมาย แต่วันหนึ่งเมื่อมาถึงวันนี้เราได้รับรู้ว่ามิตรภาพช่างมีค่า ไม่ว่าอาจารย์จะรู้สึกยังไงต่อผมแต่อาจารย์คือเพื่อนผมคนนึงที่ผมรักมากเสมอ

มันเหมือนกับที่ตอลสตอยบอกว่ายามเกิดสงครามเท่านั้นแหละเราจึงโหยหาสันติภาพ ทั้งๆที่ความจริงสันติภาพคือลมหายใจที่มันมีคุณค่า แต่เมื่อเราไม่เกิดความวิบัติเบียดเบียนกันรุนแรงเราจะไม่เห็นค่าของสิ่งเหล่านี้ เหมือนกับตอนที่ผมไปอยู่ที่ยอดภูเขาอันสูงของหิมาลัยที่ทิเบต วันที่เขาบังคับให้ผมต้องเอาหน้ากากออกซิเจนมาสวมเข้าที่จมูกก่อนจะนอนทุกคืนห้ามลืม ปกติเวลาผมนอนโดยสภาวะปกติตั้งแต่สมัยเป็นนักบวชมาแล้ว ผมจะลืมสิ่งอื่นก็ลืมแต่ก่อนจะนอนทุกคืนไม่ลืมก็คือต้องเจริญอานาปานสติ ก็ดึงจิตจากเรื่องราวต่างๆกลับมาอยู่กับลมหายใจ ผมจำได้ว่าในวันที่ผมนอนอยู่บนยอดภูเขาสูงแล้วเอาจิตมาอยู่กับลมหายใจซึ่งออกมาจากถังออกซิเจน ผมรู้สึกได้ถึงความมหัศจรรย์ของชีวิตที่ออกซิเจนมันคือชีวิต ขอโทษนะครับ ผมน้ำตาไหลออกมาด้วยความรู้สึกตื้นตัน ผมมีชีวิตมาถึงหกสิบปี ออกซิเจนมันมีคุณกับผมตั้งแต่วินาทีแรกที่ผมเกิดลืมตาขึ้นบนโลกใบนี้ แต่ผมไม่รู้ค่ามันเลย คำว่ารู้ค่ามันเลยคือหมายความว่าโดยวิทยาศาสตร์คือรู้นั่นแหละ แต่ว่ามันเป็นความคิดหยาบๆ แต่รู้อย่างจริงๆว่าต้องมีออกซิเจนอยู่ผมจึงมีชีวิตอยู่ผมจึงมีพลังอยู่

ผมเข้าใจว่านี้เป็นความหมายที่ลึกซึ้งอันหนึ่งนะครับที่เรามีชีวิตอยู่และเราไม่เห็นค่าหรือไม่หยั่งถึงคุณค่าของสิ่งที่มันมีอยู่เป็นปกติ ต้องรอให้มันเสื่อมสลายหายไปแล้วจึงค่อยโหยหามัน ผมและพวกเราทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนี้เนี่ย จริงๆก็เกิดมาต้องพูดเป็นภาษาของผมว่าช่างมีบุญซะเหลือเกินที่ได้พบพระพุทธศาสนา จริงๆก็ต้องบอกว่าการได้เกิดมาเป็นมนุษย์ใช่มั๊ยเป็นสิ่งที่ประเสริฐ แต่อยู่ดีๆเราเป็นเลยอะ เราไม่ต้องไปสอบแข่งขันแย่งชิงกับใครที่จะได้เป็นมนุษย์ น่าเศร้าเหมือนกันนะที่เราเกิดมาเป็นมนุษย์แต่เราไม่เห็นค่าของความเป็นมนุษย์ เป็นมนุษย์ว่าวิเศษแล้วนะครับ การได้พบพระพุทธศาสนาก็ช่างวิเศษใช่มั๊ย แต่เราก็เกิดมาก็เป็นชาวพุทธแล้ว ไม่ได้โหยหาเหมือนฝรั่งที่ต้องข้ามน้ำข้ามทะเลมา ที่สำคัญการได้พบพระพุทธศาสนาแล้วได้ศึกษาธรรมและเข้าใจธรรมมันช่างประเสริฐนะครับ ยิ่งถ้าใครไปถึงจุดๆหนึ่งและเห็นแจ้งในธรรมนั้นก็เป็นโอกาสเป็นบุญยิ่งนัก เพราะฉะนั้นสิ่งที่เป็นการพบกันของพวกเราในวันนี้ ตามความรู้สึกของผมนะครับ ช่างเป็นบุญของผมที่ได้พบท่านแล้วก็มีความสุขที่เราได้คุยเรื่องเหล่านี้กัน